Pas werd ik geïnterviewd over leiderschap. Met al mijn management- en leiderschapservaring moest dat toch een eitje zijn?
Toch niet! Ik wilde het hebben over mezelf, en wat is er enger dan dat?
Want waar gaat het om bij leiderschap? Managementtools, leiderschapsstijlen, missie&visie, doelstellingen, enzovoort? Niet onbelangrijk, maar er is meer. Het begint en eindigt bij mij! Met mijn gedachten, gevoelens en emoties. En hoe die mijn leven creëren. Het gaat om leiderschap over mezelf.
Als ik ’s morgens bewust kies voor een fijne dag, hoe verloopt de dag dan?
Als ik kies voor geluk, wat komt er dan op mijn pad?
Als ik kies voor gemak met mijn kinderen, wat gebeurt er dan?
Deze keuzes brengen me positieve vibes en zo zie ik steeds meer moois om me heen en in anderen. Wat daar niet bij past, glijdt meer en meer van me af. Geluk en gemak worden mijn werkelijkheid.
De andere werkelijkheid, met zorgen, verdriet, lijden en honger in de wereld, die zie ik ook, “the good, the bad and the ugly”. Ik erken het en welke bijdrage mag ik daarin zijn?
Wat als je als leider geen volgers nodig hebt, maar een inspiratie mag zijn voor anderen? Om anders te kiezen, om mogelijkheden op te merken, om vragen te stellen, om oordelen te ontvangen i.p.v. te geven, om een bijdrage te zijn?
Heb jij ook bepaalde keuzes niet gemaakt omdat je dacht dat je er anderen mee ging schaden? Of omdat je dacht dat je anderen niet mee zou krijgen? Of omdat je daarmee buiten de norm valt?
Het gaat niet om goed of fout! Keuze creëert, dus wat is er nog meer mogelijk?